Οι ενεργειακές συμφωνίες των ημερών – με τα ανάλογα φαντασμαγορικά σόου – είναι η πηγή αισιοδοξίας που βλέπω να εκφράζουν κυβερνητικά στελέχη.
Με το ενεργειακό ονόρε που πλασάρεται αυτές τις ημέρες, καλλιεργείται η φαντασίωση ότι κερδίζουμε όλοι! Κάπως έτσι το Μαξίμου προσμένει ότι θα έχει δημοσκοπικά κέρδη και μάλλον έχει δίκιο σε αυτή την πρώτη φάση των εντυπώσεων.
Μαθαίνω ότι η ΝΔ τσιμπάει κάπως ακριβώς επειδή ένα κομμάτι του εκλογικού σώματος οραματίζεται τη χώρα ενεργειακό κολοσσό και τον εαυτό του… σεΐχη.
Το αυτοκτονικό ΠΑΣΟΚ
Βέβαια, πώς να μην περάσει αυτή η εντύπωση όταν ακόμα και η αντιπολίτευση δυσκολεύεται να αρθρώσει μία κριτική. Και δεν μιλάμε για τη συμφωνία πύλη εισόδου αμερικανικού LNG στην Ευρώπη. Αυτή είναι συμφωνία που έχει και μία αυτοτέλεια – αφού το θέλουν τα ενδιαφερόμενα μέρη, γιατί να μην δεχθεί η Ελλάδα να γίνει κόμβος;
Μιλάμε κυρίως για τις εξορύξεις στο Ιόνιο. Ένα σχέδιο που ξεκίνησε το 2013-14, όταν ίσως υπήρχε ισχυρή επιχειρηματολογία και ανάγκη περί αυτού, αλλά εγκαταλείφθηκε στη συνέχεια, ακόμα και από τον «πράσινο» Κυριάκο Μητσοτάκη, για να ανακαλυφθεί ξανά με την εκλογή Τραμπ.
Ένα σχέδιο, που πλέον δύσκολα έχει προοπτική – ενδεχομένως ούτε ρεαλιστική βάση.
Αλλά πώς να μην καταγράψει επικοινωνιακά κέρδη ο Μητσοτάκης όταν το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται να τον επικροτεί, λέγοντας ότι ήταν έργο του ΠΑΣΟΚ όλο αυτό;
Μοιάζει αυτοκτονικό αυτό για το ΠΑΣΟΚ, αλλά φτάσαμε στο σημείο να μην το θεωρούμε καν περίεργο…
Το παιχνίδι με το 30% και ο βραχνάς της περιφέρειας
Μιας και μιλάμε για δημοσκοπικά δεδομένα, από τις μετρήσεις που γίνονται και έρχονται – είτε δημοσιοποιούνται, είτε όχι -, εξάγονται μάλλον δύο συμπεράσματα:
Το καλό για την κυβέρνηση ότι «παίζοντας» με την αδυναμία της αντιπολίτευσης, τις επικοινωνιακές εμπνεύσεις της και τον «κίνδυνο της αστάθειας», διατηρεί ζωντανό το στόχο να διεκδικήσει ένα ποσοστό κοντά στο 30% – ή και «πατημένο» 30% – στις πρώτες εκλογές
Το κακό για την κυβέρνηση ότι χάνει στην περιφέρεια, καθώς οι αγρότες την τιμωρούν και πως τα μείζονα προβλήματα όπως το στεγαστικό, η ακρίβεια, η διαφθορά και άλλα δεν «μαζεύονται».
Η δημοσκοπική ροή για Σαμαρά και ο ρόλος της Λατινοπούλου
Με τη συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά άρχισαν οι εταιρείες γκάλοπ να ερευνούν και πιο συγκεκριμένα την απήχηση ενός κόμματος υπό τον πρώην πρωθυπουργό.
Αρχίζει πλέον να μορφοποιείται μια τάση στο εκλογικό σώμα, καθώς ενισχύθηκε η αίσθηση στην κοινή γνώμη ότι ο πρόεδρος Αντώνης θα φτιάξει κόμμα και δεν τα λέει για να τα πει όλα αυτά που ξεστόμισε στη συνέντευξη – βαριά κι ασήκωτα για την κυβέρνηση οφείλουμε να πούμε.
Στην κυβέρνηση λοιπόν που προσπαθούν να εκτιμήσουν την απειλή Σαμαρά, θεωρούν κρίσιμο το εάν η Αφροδίτη Λατινοπούλου μπορεί να συνεργαστεί με κάποιο τρόπο μαζί του. Αν τη θέλει ο ίδιος ο Σαμαράς, αλλά κι αν θέλει και η ίδια να συμπράξει.
Βέβαια η Λατινοπούλου έχει τα «θεματάκια» τα νομικά, σχετικά με το κόμμα της και είναι υπό έρευνα – υπάρχει και δικογραφία σε βάρος της.
Αν τα έχει κάνει μούσκεψα με τις υπογραφές για το κόμμα της η Αφροδίτη, βλέπω να λαμβάνει χωρίς να το περιμένει μία εξτρά ώθηση το εγχείρημα Σαμαρά.
– Πάντως έρευνες των τελευταίων 24ωρων δείχνουν ότι ο σκληρός πυρήνας της δυνητικής ψήφου για τον πρώην πρωθυπουργό έχει αυξηθεί ίσως και δύο μονάδες.
Τρεις υπουργοί στη ζώνη του λυκόφωτος
Τα νεότερα από τα εσωκομματικά μέτωπα της ΝΔ:
– Τον τελευταίο καιρό και μετά τις εχθροπραξίες για τον Άγνωστο Στρατιώτη, ο Νίκος Δένδιας έχει κάπως… «εξαφανιστεί». Ούτε μιλάει, ούτε κινείται, ούτε παρεμβαίνει. Παρόλο που θέματα τρέχουν, τα γεωπολιτικά «καίνε» και τα ελληνοτουρκικά «ζεματάνε», όπως η υπόθεση με το SAFE. Προφανώς υπάρχει μορατόριουμ με Μαξίμου για αποφυγή ανταλλαγής πυρών.
– Ο Κωστής Χατζηδάκης είναι σε… «καταστολή» μετά το κάζο με τα ΕΛΤΑ. Για τα οποία δεν «βγαίνει» ούτε το άγνωστης προέλευσης σχέδιο να «συστεγαστούν» με τα ΚΕΠ. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είναι προβληματισμένος, καθώς το υψηλό πόστο δεν του αποδίδει όσα πολιτικά κέρδη θα περίμενε για να μην πούμε ότι μπορεί να του κάνει και ζημιά. Ειδικά εάν το περίφημο σχέδιο με τον ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ αποτύχει.
– Η Λίνα Μενδώνη αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη έως κεκαλυμμένη δυσφορία από υψηλόβαθμους κυβερνητικούς παράγοντες (και στο Μαξίμου), καθώς το σχέδιο για τα Μάρμαρα δείχνει να μην προχωρά και οι προσδοκίες πάνε προς διάψευση. Δεν λέω ότι υπάρχει θέμα απομάκρυνσης, αλλά ο Μητσοτάκης δεν φαίνεται να την περιβάλλει με τον ενθουσιασμό που είχε άλλοτε.
Το ΣτΕ έβαλε φρένο στην… εφοριακή χρονομηχανή
Μπορεί οι φορολογικοί ελεγκτές να ψάχνουν ακόμα τα χαμένα εκατ. στις λίστες εξωτερικού, αλλά το Συμβούλιο της Επικρατείας τους θύμισε κάτι απλό: η πενταετία δεν είναι λάστιχο. Αν δεν προλάβεις, χάνεις — ακόμη κι αν πρόκειται για αδήλωτα εκατ. που έκαναν ταξιδάκι αναψυχής από την Ελβετία στην Ελλάδα.
Στην υπόθεση που έφτασε στα χέρια του, το ΣτΕ δικαίωσε φορολογούμενο με «βαρύ» πορτοφόλι — γύρω στα 5,7 εκατ. ευρώ μεταφερόμενα και 3,3 εκατ. σε φόρους και πρόστιμα που πήγαν… στον κάλαθο της ιστορίας. Οι ελεγκτές ξύπνησαν το 2019 για να ελέγξουν εμβάσματα του 2013. Ε, λίγο άργησαν. Το ΣτΕ τους είπε ουσιαστικά: «Δεν φταίει ο φορολογούμενος που εσείς δουλεύετε σε slow motion».
Η εφορία προσπάθησε να δικαιολογηθεί με τα γνωστά περί «συμπληρωματικών στοιχείων» από το εξωτερικό, αλλά το ανώτατο δικαστήριο δεν συγκινήθηκε. Όταν γνωρίζεις ή οφείλεις να γνωρίζεις —και δεν κάνεις τίποτα— μην περιμένεις να σου σώσουν τη δουλειά οι Ελβετοί τραπεζίτες.
Έτσι, η απόφαση αυτή ανοίγει μια μικρή «τρύπα ασφάλειας» για όσους κρατούν τα λεφτά τους μακριά από τον ήλιο της Μεσογείου, αλλά κοντά στην ησυχία των Άλπεων. Όχι ότι το ΣτΕ ενθαρρύνει το… εξωτερικό σεντούκι, απλώς θυμίζει στην εφορία πως ο νόμος έχει και ρολόι — και το ρολόι δεν συγχωρεί.
Και κάπως έτσι, η ΑΑΔΕ πήρε ακόμα ένα μάθημα: στην Ελλάδα, δεν φτάνει να έχεις τον νόμο με το μέρος σου — πρέπει να τον προλάβεις κιόλας. Γιατί, όπως φαίνεται, η δικαιοσύνη μπορεί να είναι τυφλή, αλλά ξέρει τι ώρα είναι.
